Степски вук као суштина мог живота

(...) Zdawało się, że w życiu tego człowieka, jak wszędzie na świecie, wszystko, co zwyczajne, codzienne, poznane i regularne, ma jedynie ten cel, by od czasu do czasu, w krótkiej jak mgnienie oka pauzie zostało przerwane i ustąpiło miejsca czemuś niezwykłemu, cudowi, łasce. Czy te krótkie, rzadkie godziny szczęścia wyrównywały i łagodziły zły los wilka stepowego, równoważąc wreszcie szczęście i cierpienie, czy może nawet to krótkie, ale mocne szczęście owych nielicznych godzin pochłaniało cały ból i dawało pewną nadwyżkę w obrachunku?

"Wilk stepowy"

H. Hesse

Hitsuji-o meguru boken

- Czy potrafisz sobie wyobrazić stan, w którym pozostała tylko myśl, a odebrany został całkowicie sposób jej wyrażenia? - zapytał Owczy Profesor.

- Nie wiem - powiedziałem.

- To piekło. Piekło, w którym wirują same myśli. Dno piekła, do którego nie dochodzi żaden promyk światła, w którym nie ma ani kropli wody.

H. Murakami

"Przygoda z owcą"

liryczna proza dojrzałego Czecha

(...) jestem dzbanem pełnym żywej i martwej wody, starczy, bym się lekko nachylił, a cieką ze mnie same piękne myśli, jestem wbrew własnej woli wykształcony, tak więc właściwie nawet  nie wiem, które myśli są moje i ze mnie, a które wyczytałem, (...) bo gdy ja czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszek likieru, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.

B. Hrabal 

"zbyt głośna samotność"

Jak to możliwe, że opuszkami słów muskasz duszy, a wprawiasz w drżenie całe ciało.

mc